تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو مي گويد

فقط خدا آیا هنوز وقت آن نرسیده که با خدا آشتی کنیم ؟

ن : ف م

تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو مي گويد

منم زيبا که زيبا بنده ام را دوست مي دارم
تو بگشا گوش دل پروردگارت با تو مي گويد

ترا در بيکران دنياي تنهايان
رهايت من نخواهم کرد

رها کن غير من را آشتي کن با خداي خود

تو غير از من چه ميجويي؟
تو با هر کس به غير از من چه ميگويي؟

تو راه بندگي طي کن عزيز من، خدايي خوب مي دانم
تو دعوت کن مرا با خود به اشکي، يا خدايي ميهمانم کن
که من چشمان اشک آلوده ات را دوست مي دارم

طلب کن خالق خود را، بجو ما را تو خواهي يافت
که عاشق ميشوي بر ما و عاشق ميشوم بر تو که
وصل عاشق و معشوق هم، آهسته ميگويم، خدايي عالمي دارد

تويي زيباتر از خورشيد زيبايم، تويي والاترين مهمان دنيايم
که دنيا بي تو چيزي چون تو را کم داشت
وقتي تو را من آفريدم بر خودم احسنت ميگفتم

مگر آيا کسي هم با خدايش قهر ميگردد؟

هزاران توبه ات را گرچه بشکستي؛ ببينم من تورا از درگهم راندم؟
که ميترساندت از من؟ رها کن آن خداي دور؟!
آن نامهربان معبود. آن مخلوق خود را

اين منم پروردگار مهربانت.خالقت. اينک صدايم کن مرا با قطره ي اشکي
به پيش آور دو دست خالي خود را، با زبان بسته ات کاري ندارم
ليک غوغاي دل بشکسته ات را من شنيدم

غريب اين زمين خاکي ام، آيا عزيزم حاجتي داري؟

بگو جز من کس ديگر نميفهمد. به نجوايي صدايم کن.
بدان آغوش من باز است

قسم بر عصر روشن، تکيه کن بر من
قسم بر روز، هنگامي که عالم را بگيرد نور
قسم بر اختران روشن اما دور، رهايت من نخواهم کرد

براي درک آغوشم، شروع کن، يک قدم با تو
تمام گامهاي مانده اش با من

نظرات شما عزیزان:

محمد